XXIV Niedziela Zwykła Roku B (12.09.2021)

Potem [Jezus] przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mk 8,35).

W czasie powstania Ewangelii Marka znany był ludności żyjącej pod okupacją rzymską widok skazańców dźwigających przez miasto krzyż. Jezus czyni aluzję do takiego dramatycznego „spektaklu”. Możliwe jest także, że aluzja do niesienia krzyża ma sens symboliczny. Marek, piszący swą ewangelię po ukrzyżowaniu Jezusa, wskazywał, jak  ma postępować uczeń Jezusa: ma „zaprzeć się samego siebie, wziąć swój krzyż i naśladować Chrystusa”  (Łukasz doda: „każdego dnia”; Łk 9,23). Marek pisze swą Ewangelię po śmierci Piotra ukrzyżowanego w Rzymie. Kojarzy, że Piotr, który odrzucał perspektywę krzyża (Mk 8,23-33; por. Mt, który cytuje słowa Piotra po zapowiedzi męki Jezusa: „Panie, niech Cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie”), zakończył życie naśladując Pana w sposób dosłowny i ekstremalny, przez męczeństwo, do którego wezwani są ci, którzy „idą za Panem”. W naszych czasach co roku na świecie ginie męczeńską śmiercią ponad 170 tysięcy chrześcijan, którzy stanowią trzy czwarte ofiar prześladowań religijnych (według raportu fundacji „Pomoc Kościołowi w Potrzebie”).

Ofiarujmy dziś Bogu nasze codzienne krzyże. Są one znakiem szczególnej bliskości z Panem. Niech nam dodadzą otuchy w cierpieniu słowa św. Pawła: „W ciele swoim dopełniam braki udręk Chrystusa” (Kol 1,24).