Punktem wyjścia artykułu jest zdanie M. Silvy: „Chociaż wielu Żydów I wieku po Chr. postrzegało Ewangelię jako antytezę ich wiary, to Paweł traktował swe przepowiadanie jako wypełnienie obietnic Bożych danych Izraelowi. Nicią przewodnią Jego Listów są dlatego odniesienia do Starego Testamentu użyte dla wyjaśnienia i obrony Ewangelii”. W artykule podano wykaz cytatów ze ST w Listach św. Pawła usystematyzowany według trzech kryteriów: 1) ich pochodzenia z poszczególnych ksiąg Starego Testamentu, 2) ich pochodzenia z Septuaginty, tekstu masoreckiego, bądź z innych źródeł, 3) ich występowania w poszczególnych Listach Pawła. Choć Paweł znał żydowski podział ksiąg biblijnych na Torę, Proroków i Pisma, to jednak wskazywał na konieczność chrześcijańskiej relektury Biblii, w której kluczową postacią ST jest Abraham, a kluczowym tekstem – Rdz 15,6. Wielość (sto jeden) cytowań i nawiązań do tekstów Starego Testamentu występująca w Listach św. Pawła wskazuje, że św. Paweł zakładał, że wszystko, co ważne w jego nauczaniu, jest zakorzenione w woli Boga objawionej już wcześniej w Biblii. Swoboda, z jaką Paweł poruszał się po rozmaitych księgach Biblii, ukazuje, jak głęboko Biblia przenikała jego sposób myślenia. Paweł „myślał Biblią”, interpretując rzeczywistość.